Cofnij się o sto lat żółtym tramwajem w Lizbonie

Po ciasnych uliczkach Lizbony jeżdżą charakterystyczne żółte tramwaje z  początku dwudziestego wieku. Podróż nimi to wycieczka do przeszłości.

  Najbardziej znane są żółte, jednak nie są jedyne. Ten czerwony poniżej jest chyba najstarszy.

 

Wyjątkowe wrażenie robi przejazd wąskimi, krętymi uliczkami, pomiędzy zaparkowanymi na chodniku samochodami. Trudno jest pozbyć się wrażenia, że tramwaj za moment zawadzi o mur kamienicy.

Zdjęcie powyżej jest zrobione prosto. To Lizbona jest bardzo pagórkowata. Na tym zakręcie motorniczy tramwaju, z którego zrobiłam zdjęcie, musiał wstrzymać ruch, wysiąść, podejść do stojącego za nim tramwaju (widocznego na zdjęciu), następnie do stojącego za tramwajem auta i poprosić, by kierowca cofnął się kawałek. Dopiero wtedy tramwaj jadący w dół mógł zjechać w prawo (już go nei widać). A mój motorniczy mógł wrócić do swojego pojazdu i wjechać na górę. Sytuacja jedyna w swoim rodzaju. Dla mnie. Bo dla motorniczych z Lizbony to codzienność.

Powyżej: widok z pokładu tramwaju. Początkowo myślałam, że to taras widokowy, na którym odpoczywali bohaterowie filmu Imagine, ale niebawem okazało się, że w Lizbonie takich tarasów jest więcej. A może jednak to ten?

Powyżej: tramwaj odbity w witrynie sklepowej. Ten środek lokomocji świetnie nadaje się do fotografowania. Można całkowicie otworzyć okno. Oczywiście nie wolno się wychylać ;-)

Powyżej: nietypowe rozwiązanie wprowadzono w tzw. tramwajach-windach. Między torami położono specjalne liny, dzięki którym zjeżdżający tramwaj wciąga ten, który wjeżdża na "szczyt" uilicy.

Powyżej: tramwaje-windy zaraz się miną. To, co wygląda na trzecią szynę, jest właśnie miejscem, w którym zamocowana jest lina wciągająca.

A tak lizbońskie tramwaje wyglądają w środku.

Podróż żółtym tramwajem jest nie tylko wygodna, ale i pozwala zwiedzić w nietypowy najładniejsze dzielnice miasta, zwłaszcza tym, których zmęczyło ciągłe wchodzenie pod górę i zbieganie w dół.

Tramwaje tworzą atmosferę miasta i również dzięki nim uważam Lizbonę za najpiękniejsze miejsce na ziemi.